Żelazo reaguje z kwasem chlorowodorowym, tworząc diwodoron i chlorek żelaza (II). Po dodaniu roztworu HCl do proszku żelaza, jony H + i Cl- oddzielają kwas solny. Aniony Cl tworzą wiązania jonowe z żelazem, tworząc FeCl2. Jony H + łączą się w parę i uwalniają jako gazowy wodór.
FeCl2 lub chlorek żelaza (II) jest paramagnetycznym ciałem stałym o wysokiej temperaturze topnienia i białawym wyglądzie. Według Royal Society of Chemistry, chlorek żelaza (II) jest również rozpuszczalny w wodzie i nadaje roztworom wodnym żółtawy kolor. Diwodoron lub wodór jest wysoce łatwopalny i spala się w powietrzu w szerokim zakresie stężeń.
