W 1941 r. George W. Beadle i Edward L. Tatum użyli formy chleba jako modelowego organizmu, aby wykazać, że hipoteza "jeden gen, jeden enzym" była prawdziwa. Ich eksperyment był niezbędne do zapewnienia molekularnej podstawy działania genów.
Beadle i Tatum napromieniowali formę, aby wytworzyć mutacje genetyczne. Forma chlebowa, której używali do swojego eksperymentu, Neurospora crassa, ma tylko jeden zestaw chromosomów. To uprościło proces widzenia zmian genetycznych w pracy. Normalnie, Neurospora crassa potrzebuje tylko cukru, biotyny i soli nieorganicznych do wzrostu, ale niektóre ze zmutowanych szczepów potrzebują argininy. Beadle i Tatum opracowali cztery szczepy, które potrzebowały argininy, aminokwasu, który niezmutowane szczepy mogły wytwarzać dla siebie. Wykazało to, że uszkodzenie popromienne wpłynęło na specyficzny gen, który wytworzył enzym niezbędny do produkcji argininy.
