Według PBS, pochylona płaszczyzna Galileo była eksperymentem przeprowadzonym w celu zbadania wpływu grawitacji na spadające obiekty. Galileuszowaty eksperyment z płaskimi płaszczyznami ostatecznie udowodnił, że przy braku sił zewnętrznych grawitacja powoduje, że wszystkie obiekty spadają w coraz szybszym tempie.
Pochylona płaszczyzna Galileo jest wykonywana przez zwijanie kulki w dół w rowkowanej pochyłości i mierzenie czasu, w którym piłka spada do różnych punktów. Galileusz odkrył, że kiedy wykonał ten eksperyment, piłka przyspieszyła, gdy podróżowała w dół rampy. Przed eksperymentem Galileusza naukowcy uważali, że przyspieszenie spadającego obiektu nie wzrasta z czasem.
Z eksperymentu w płaszczyźnie pochyłej Galileo opracował równanie, aby przewidzieć prędkość spadającego obiektu. Równanie to stwierdziło, że prędkość spadającego przedmiotu jest bezpośrednio związana z czasem, w którym obiekt spadł. Ta koncepcja pomogła stworzyć podstawę dla pierwszego prawa ruchu Newtona, które mówi, że obiekt w spoczynku nadal pozostaje w spoczynku, dopóki nie działa na niego siła zewnętrzna.
Galileusz wykonał swój eksperyment z pochylonymi płaszczyznami podczas aresztowania domowego za sugestię, że Ziemia krąży wokół Słońca. W więzieniu Galileusz zapisywał swoje eksperymenty, aby dzielić się swoimi odkryciami ze światem.
