Potrójny sojusz podczas I wojny światowej składał się z Niemiec, Włoch i Austro-Węgier, z których wszyscy zobowiązali się do militarnej pomocy w przypadku wojny. Celem porozumienia było " zasadniczo obronny i konserwatywny ", ale wojna światowa trwała długo, by zmieść kontynent po jego powstaniu. Gdy wybuchła I wojna światowa, Potrójny Sojusz walczył z Potrójną Ententą.
Niemcy i Austro-Węgry miały pewne naturalne powody zawarcia sojuszu. W końcu oba narody dzieliły wspólną granicę, a wiele osób w Austro-Węgrzech również mówiło po niemiecku. Imperium Niemiec zostało zjednoczone dopiero około 20 lat przed utworzeniem potrójnego sojuszu i szybko stało się bardziej wpływowe niż starzejące się imperium austro-węgierskie. Włochy dołączyły do Triple Alliance, ponieważ spierały się z Austro-Węgrami i uznały, że sojusz ułatwi negocjowanie tego sporu.
Francja, Wielka Brytania i Rosja utworzyły potrójną Ententę, która była odrębna od państw Trójjednego Przymierza. Chociaż posiadanie innych uprawnień w sojuszu rzekomo przyniosło bezpieczeństwo militarne, oznaczało to również, że sojusze musiały wybierać, czy ignorować proste akty agresji przez siebie nawzajem, czy też przyspieszyć wojnę. Ponieważ nie istniał wówczas międzynarodowy system arbitrażowy, każdy drobny spór mógłby stać się wielką wojną, tak jak miało to miejsce w momencie wybuchu I wojny światowej.
