Szkoła 100 lat temu w Stanach Zjednoczonych składała się z jednego pokoju na wszystkich poziomach i zazwyczaj jednego nauczyciela. Ze względu na to, że starsze dzieci muszą pomagać w domu, niewiele było dzieci. szkoła w wyższych klasach w porównaniu do niższych klas.
Wraz z rokiem 1900 poziom życia zaczął rosnąć, dzięki czemu dzieci mogą dłużej chodzić do szkoły i chodzić do klas powyżej poziomu ósmego. Podczas gdy niektórzy uczniowie kontynuowali naukę, wielu z nich musiało pozostać z rodzinami z powodów finansowych. To uzasadniało zmianę programu nauczania dla starszych dzieci, która skupiała się na lokalnych transakcjach, takich jak sklep, rolnictwo i umiejętności sekretarskie. W 1917 r. Rząd federalny rozszerzył pomoc na programy skierowane do rolnictwa i kształcenia zawodowego. Tuż przed 1930 r. System szkół średnich stał się powszechnie akceptowany. Dało to dzieciom możliwość łączenia podstaw z przydatnymi kursami, które przyniosłyby korzyści ich rodzinie i życiu domowemu. Depresja lat trzydziestych znacznie przywróciła system edukacji, powodując opóźnienia w budowie nowych szkół, spadek wynagrodzeń nauczycieli i poważne cięcia w zajęciach pozalekcyjnych i programach nauczania. Edukacja dzieci stała się niskim priorytetem wojskowych priorytetów i potrzeb narodu.
