Herbert Hoover był prezydentem Stanów Zjednoczonych od 1928 do 1932 roku, który był jednym z najbardziej dotkniętych kryzysem okresów w historii kraju. Chociaż obniżył podatki, zainwestował w projekty robót publicznych, założył Korporację Finansującą Rekonstrukcję i podpisał ustawę Smoot-Hawley, nie zdołał zakończyć Depresji.
Hoover pracował przez większość swojego życia jako pomoc humanitarna. Służył w Chinach podczas Rebelii Bokserów, pomagał Amerykanom osamotnić się w Europie, gdy rozpoczęła się pierwsza wojna światowa, poprowadził Komisję ds. Pomocy w Belgii i kierował krajową administracją żywności. Kierował Amerykańską Administracją Pomocy i pełnił funkcję sekretarza stanu pod przewodnictwem Warrena G. Hardinga i Calvina Coolidge'a, realizując projekty takie jak St. Lawrence Seaway i Hoover Dam.
W desperackiej próbie podniesienia dochodów podatkowych podpisał ustawę Smoot-Hawley, która podniosła podatki od importu. Próba nie powiodła się, ponieważ zagraniczne narody przestały kupować amerykańskie produkty w czasie, gdy kraj potrzebował sprzedaży. Gdy w maju 1932 r. W Waszyngtonie maszerowało 15 000 weteranów, wysłał generała Douglasa MacArthura i wojsko, aby siłą je usunąć. Wielu uważa, że prezydent Hoover nie działał wystarczająco szybko i nie zrobił wystarczająco dużo, aby pomóc bezrobotnym Amerykanom.
Jako prezydent, podpisał ustawę dwudziestą poprawkę, która jest czasami nazywana poprawką o kulawej kaczce, ponieważ zmniejszyła ona długość urzędowania ustępującego prezydenta, zanim został zaprzysiężony nowy prezydent. Przegrał on ofertę reelekcyjną do Franklina Roosevelta.
