SO2, powszechnie znany jako dwutlenek siarki, ma hybrydyzację sp3. Geometria molekularna dwutlenku siarki składa się z dwóch atomów tlenu związanych z centralnym atomem siarki.
Hybrydyzacja wyjaśnia strukturę molekularną związku. Hybrydyzacja cząsteczek również tworzy bardziej stabilne orbitale i silniejsze wiązania przy niższej energii niż niezhybrydyzowane związki. Hybrydyzacja Sp3 wyjaśnia strukturę tetraedryczną cząsteczek o kątach wiązań 109,5 stopnia. W tym kształcie odpychanie elektronów jest zminimalizowane. Aby atom był sp3 hybrydyzowany, musi mieć jeden orbitalny orbital i trzy p.
Orbitale hybrydowe Sp3 są zdelokalizowane, co oznacza, że każda orbita zajmuje ten sam poziom energii. Każdy orbital hybrydowy sp3 ma również 25-procentowy znak s i 75-procentowy znak p. Im większy jest znak s, tym bliżej są elektrony do jądra atomu. Im bliżej są elektrony do jądra, tym silniejsza więź. Tak więc, hybrydyzowane cząsteczki sp3 mają dłuższe i słabsze wiązania niż cząsteczki hybrydyzowane sp lub sp2.
Dwutlenek siarki powstaje w wyniku spalania czystego pierwiastka siarki. Jest powszechnie stosowany do wytwarzania kwasu siarkowego, ale jest również stosowany jako środek konserwujący dla suszonych owoców ze względu na jego właściwości przeciwdrobnoustrojowe. Jako środek konserwujący chroni kolor owocu i zapobiega gniciu.
