Porządek Melchizedeka jest najwcześniejszym kapłaństwem wspomnianym w Biblii, z Melchizedekiem jako pierwszym kapłanem wymienionym z imienia w Piśmie Świętym. Psalm 110 Biblii Króla Jakuba identyfikuje kolejność Melchizedeka jako bycie linią, przez którą król Dawid izraelski jest później wyświęcony.
Jezus Chrystus, po zmartwychwstaniu, jest opisany jako kapłan na wieki z porządku Melchizedeka, skutecznie oddzielając go od pierwszego księdza w historii biblijnej do zmartwychwstałego Syna. Autor Listu do Hebrajczyków odróżnia Jezusa jako kapłana w porządku Melchizedeka, ponieważ Jezus, nie będąc potomkiem Aarona, nie jest zakwalifikowany do żydowskiego kapłaństwa zgodnie z Prawem Mojżesza. Sam Melchizedek jest królem-kapłanem, którego imię oznacza "Król sprawiedliwości". Pojawia się w Księdze Rodzaju.
W tradycji rzymskokatolickiej kapłani są wyświęcani na zakon Melchizedeka, tworząc ciągłość z początkiem podróży Abrama do wiary, kiedy Abram przedstawia Melchizedeka dziesięcinę i otrzymuje w zamian błogosławieństwo od kapłana-króla. List do Hebrajczyków z Nowego Testamentu uważa, że czyni to porządek Melchizedeka lepszym od kapłaństwa Aarona. Aaron, będąc w biodrach Abrahama w czasie swego błogosławieństwa, nie może być większy od Melchizedeka, który spełnił błogosławieństwo.
