Atomy stałego sodu są wiązane razem poprzez wiązanie metaliczne, co wiąże się z obecnością zdelokalizowanych elektronów wokół dodatnich jonów sodu. Zdelokalizowane elektrony mogą przenosić prąd elektryczny, dzięki czemu stały sód może przewodzić energię elektryczną.
Sód to metal. Jego najdalsza skorupa lub poziom energii ma tylko jeden elektron. Każdy atom sodu jest otoczony ośmioma innymi atomami sodu, z których każdy ma jeden elektron na swoim najbardziej zewnętrznym poziomie energetycznym. Bliskie sąsiedztwo atomów w stałej soli sodowej prowadzi do podziału przestrzeni między atomami, a tym samym do współdzielenia najbardziej zewnętrznych elektronów. Centralny atom sodu dzieli elektrony z ośmioma sąsiadami, a każdy z nich z kolei dzieli się elektronami z ośmioma sąsiadami itd.
Elektrony są w stanie oderwać się od atomu macierzystego i swobodnie się poruszać. Mówi się, że są to zdelokalizowane elektrony. Każdy atom sodu staje się jonem dodatnim, tracąc swój najbardziej oddalony elektron do delokalizacji. Metal zachowuje solidną strukturę dzięki elektrostatycznej sile przyciągania między dodatnimi jonami sodu i zdelokalizowanymi elektronami.
Przewodniki umożliwiają swobodny przepływ elektronów przez nie. Ponieważ sód ma elektrony, które mogą się poruszać, jest on przewodnikiem elektryczności.
