Brak wolnych elektronów w ich strukturach generalnie powoduje, że jonowe ciała stałe są słabymi przewodnikami elektryczności. Chociaż jony przewodzą prąd elektryczny, gdy są niezwiązane, jonowe ciała stałe występują w postaci krystalicznej, przy czym każdy jon w względnie stała pozycja otoczona przez jony o przeciwnym ładunku.
Ta słaba przewodność elektryczna jest uzupełniona słabym przewodnictwem ciepła. Wibracje termiczne mają trudności z przejściem od jednego końca jonowej substancji stałej do drugiej z powodu ustalonej pozycji jonów. Twardość i kruchość to dwie inne zwyczajowe cechy jonowych ciał stałych. Te właściwości mechaniczne przejawiają się, ponieważ płaszczyzny jonów w krysztale jonowym nie mogą swobodnie sunąć nad sobą. Jakakolwiek próba mechanicznego przemieszczenia tych płaszczyzn, choć może to być zarówno napięcie, ściskanie, skręcanie, jak i uderzenie, może spowodować, że dwa podobnie naładowane atomy w sąsiadujących ze sobą płaszczyznach spotkają się i gwałtownie odepchną, powodując pękanie jonowych ciał stałych. Niektóre jonowe substancje stałe, takie jak chlorek sodu, są rozpuszczalne w wodzie. Kiedy te ciała stałe wchodzą w kontakt z polarnymi rozpuszczalnikami, takimi jak woda, ich jony sieci są przyciągane do cząsteczek rozpuszczalnika. Te cząsteczki rozpuszczalnika przenoszą jony kryształu z większej części kryształu, stopniowo powodując jego rozpuszczenie. Mieszanie lub ogrzewanie przyspiesza ten proces.
