Dwie największe planety w Układzie Słonecznym mają wiele podobieństw, ale Jowisz i Saturn emitują więcej energii niż z dwóch różnych powodów. Jowisz emituje więcej energii, niż otrzymuje ze względu na duże rozmiary, a atmosfera Saturna powoduje, że emituje więcej ciepła, niż to się dzieje.
Kiedy tworzą się planety, są bardzo gorące i emitują dużo energii. Z biegiem czasu ochładza się i emituje mniej ciepła. Ponieważ Jowisz jest tak duży, promieniuje więcej energii niż ze Słońca. Natomiast Saturn jest mniejszy, więc tworzy się go w niższej temperaturze niż Jowisz i szybciej schładza się dzięki wyższemu stosunkowi powierzchni do objętości. Ta niższa temperatura powoduje zysk netto promieniowania energetycznego. Według University of Oregon, hel w atmosferze Saturna zaczął padać wraz ze spadkiem temperatury. Gdy ciekły hel ściera się z wodorem w atmosferze, powoduje tarcie, które ostatecznie podnosi temperaturę planety, a tym samym ilość energii, którą promieniuje.
Będąc planetami gazowymi, Jowisz i Saturn (a także inne gazowe olbrzymy, Uran i Neptun) wykazują znacznie inne zachowanie niż skaliste planety, takie jak Ziemia czy Mars. Podczas gdy są one pokryte warstwą gazów, naukowcy uważają, że zarówno Jowisz, jak i Saturn posiadają skaliste rdzenie. Każdy z tych rdzeni jest przypuszczalnie pięć do 20 razy większy niż masa Ziemi.
