Spadochroniarz zwiększa prędkość skoczka, zwiększając jego pole przekroju. Na opór powietrza wpływają dwa czynniki: szybkość upadku spadochroniarza i jego powierzchnia przekroju poprzecznego.
Gdy spadochroniarz upada, opada coraz szybciej, a jego opór powietrza wzrasta, aż osiągnie prędkość końcową, czyli największą prędkość, z jaką spadnie. Ale na opór powietrza spadochroniarza może również wpływać inny czynnik: jego pozycja względem grawitacji. Oto dlaczego spadochroniarz zwykle nurkuje z rozszerzonym orłem; gdyby miał najpierw zanurzyć stopy, nie miałby takiego oporu powietrza i osiągnąłby jeszcze szybszą końcową prędkość.
Jednak prędkość przekrojowa samego skoczek nie wystarcza, by zwolnić go wystarczająco dużo, aby mógł bezpiecznie wylądować. Tu wkracza spadochron. Gdy spadochron jest otwarty, pokrywa duży obszar, gdy wiatr otwiera go. To znacznie zwiększa opór powietrza i jest powodem, dla którego zwykle następuje zatrzaśnięcie, gdy spadochron otwiera się, a pole przekroju poprzecznego kombinowanego spadochronu /spadochronu nagle wzrasta znacznie. To ostatecznie spowalnia prędkość końcową skoczka spadochronowego aż do momentu, w którym przestaje się poruszać.
