Kampania Gallipoli z 1915 roku nie powiodła się, ponieważ siły brytyjskie nie były w stanie ustanowić kontroli nad cieśniną Dardanelle. Głównymi przyczynami porażki były nieudane ataki morskie i lądowe w wyniku błędnej inteligencji i zaciekłej Turcji odporność.
Brytyjski atak był odpowiedzią na apel Rosji o pomoc w walce z Turkami, ponieważ Brytyjczycy zdali sobie sprawę, że utworzenie szlaku żeglugowego na Morzu Czarnym ułatwiłoby im wyeliminowanie Turcji z wojny. Dowodzony przez Winstona Churchilla, pierwszego lorda morskiego brytyjskiej Admiralicji, bombardowanie rozpoczęło się 19 lutego i początkowo wyparło Turków z powrotem z ich pozycji na lądzie. Jednak brytyjskie służby wywiadowcze nie wykryły tureckiego pola minowego, a po ponownym wejściu w cieśniny 18 marca, Brytyjczycy poniosli stratę trzech statków i poważne obrażenia trzech innych.
Brytyjska inwazja lądowa została wsparta przez siły z Australii i Nowej Zelandii i utworzyła trzy chwyty na plaży. Jednak brak wiedzy na temat zarówno terenu, jak i siły tureckich sił oznaczał, że sojusznicze siły nie były w stanie rozwinąć swojej pozycji. W październiku poniosły one ciężkie straty po przybyciu tureckich posiłków. Do grudnia brytyjscy dowódcy wojskowi przyznali się do porażki i rozpoczęli ewakuację.
