Marsze z Selma w Alabamie do Montgomery w stanie Alabama w 1965 r. zostały podjęte w celu zwrócenia uwagi na potrzebę wprowadzenia prawa wyborczego w celu ochrony praw wyborczych czarnych wyborców na południu.
Dr. Martin Luther King Jr., który prowadził Southern Christian Leadership Conference (SCLC), był organizatorem stojącym za marszem do stolicy stanu Alabama w Montgomery w marcu 1965 roku. Pomimo niedawnego przejścia ustawy o prawach obywatelskich z 1964 roku, czarni wyborcy w Południe wciąż borykało się z poważną dyskryminacją rasową i przeszkodami w głosowaniu.
Czarni wyborcy, którzy próbowali zarejestrować się do głosowania, byli często poddawani silnemu oporze, w tym fizycznym i innym rodzajom zastraszania. Celem marszów w Montgomery było poprowadzenie kampanii wyborczej wyborców i zwiększenie świadomości trudności, z jakimi borykają się czarni Amerykanie, chcąc zarejestrować się do głosowania. Gubernator George Wallace był jednym z najwybitniejszych przeciwników niedawno uchwalonego prawa desegregacji; w rezultacie tylko 300 spośród 15 000 kwalifikujących się czarnych wyborców Selmy mogło zarejestrować się, aby głosować.
Nacisk na czarną rejestrację wyborców doprowadził do zaognionych napięć na tle rasowym, a królowi protesty pokojowi protestowali przeciwko brutalnym reakcjom białych segregacjonistów. Pierwszy marsz został zorganizowany jako bezpośrednia reakcja na fatalną strzelaninę Jimmiego Lee Jacksona, młodego czarnego demonstranta, który został zabity przez żołnierza stanu Alabama. Marsz rozpoczął się 7 marca 1965 r. I został szybko przerwany przez wojska stanowe stanu Alabama, które pokonały demonstrantów z powrotem do Selmy.
Scena została uchwycona przez kamery telewizyjne i zainspirowała ogólnokrajową pomoc dla protestów. Wydarzenie to stało się znane jako Bloody Sunday. Dr King przeprowadził kilka kolejnych marszów w kierunku Montgomery, w końcu pod ochroną oddziałów armii amerykańskiej i federalnych gwardii stanu Alabama 25 marca.
