Podczas gdy osadnicy podróżowali na zachód wzdłuż Szlaku Oregonu z różnych powodów, większość z nich była motywowana albo ziemią, albo złotem. Różne akty ziemskie w Oregonie dały wolną ziemię pionierom, podczas gdy początek Kalifornii Gorączka złota w 1848 roku zwabiła tysiące innych. Mniej znane, ale równie ekscytujące w tamtym czasie były inne raporty o złocie w Oregonie, Idaho, Kolorado i innych zachodnich stanach.
Emigranci przenieśli się częściowo ze względu na powszechną depresję gospodarczą w latach 30-tych i 40-tych, podczas gdy inni uciekali przed politycznym zamętem wojny secesyjnej. Misjonarze byli częstym widokiem. Ponieważ coraz więcej osób osiadło na zachodzie, podróżni wyruszyli, by dołączyć do swoich rodzin. Wielka Brytania miała również roszczenia na północnym zachodzie i w Meksyku na południowym zachodzie; Biuro Gospodarki Lądowej stawia hipotezę, że niektórzy osadnicy mogli być motywowani przez patriotyzm, by ubiegać się o ziemię dla Ameryki.
Chociaż pierwsi emigranci używający Szlaku Oregonu przybyli w 1836 roku, pierwsza masowa migracja na dużą skalę nie nastąpiła aż do 1843 roku, kiedy szacunkowo 1000 pionierów wyruszyło razem. Szlak w Oregonie był jedyną drogą lądową dla osadników, którzy chcieli się poruszać na zachód i zajął około czterech do sześciu miesięcy, w przeciwieństwie do trasy morskiej, która może potrwać nawet cały rok.
