Ruch Khilafat był ruchem muzułmańskim, który rozpoczął się w 1919 roku. Później połączył siły z Hinduskim Ruchem Niepowołaniowym w zjednoczeniu z Brytyjczykami. Ruch Khilafat zaczął tracić impet w 1922 roku z powodu napięć między społecznościami muzułmańskimi i hinduskimi.
Ruch Khilafat rozpoczął się po I wojnie światowej w opozycji do Brytyjczyków. Zwolennicy ruchu domagali się, aby kalif, muzułmański przywódca religijny, zachował kontrolę nad świętymi muzułmańskimi miejscami i aby zachował wystarczającą liczbę terytoriów do obrony islamskiej religii. Kiedy przywódcy ruchu Khilafat zwrócili się do niego, ruch non-Cooperation, pod przewodnictwem Mahatmy Gandhiego, dostrzegł okazję do połączenia sił, by zbuntować się przeciwko Brytyjczykom w zjednoczonym froncie, aby poprzeć niezależność Indii. Wspólnie utworzyli komitet All India Khilafat.
Ruch zaczął tracić rozmach w 1922 roku, kiedy członkowie Kongresu Indyjskiego odmówili poparcia swojej sprawy z powodu różnic religijnych i wątpliwości wobec Satyagraha, polityki biernego oporu politycznego, której bronił Gandhi. Koniec ruchu nastąpił w listopadzie 1922 r., Gdy kalif z Turcji został obalony przez rewolucjonistów pod wodzą Mustafy Kamala Paszy. Kalif został pozbawiony władzy politycznej, a Turcja stała się państwem świeckim. Gdy kalif stracił władzę, przyczyna straciła ostrość i dobiegła końca.
