Idiomatyczne wyrażenie, że koty mają dziewięć żyć, nie pochodzi z literalnej rzeczywistości, w której koty mają arbitralnie ograniczoną odporność, ale raczej z mitu, który prawdopodobnie wiąże się z imponującą zwinnością kota domowego. jako figuratywny sposób opisywania zręczności kotów, dziewięciu mitów życia wywołuje żywe obrazy, co może być powodem, dla którego William Shakespeare odwołał się do tego w swojej słynnej opowieści o kochankach, "Romeo i Julia". Ogólnie rzecz biorąc, trudno jest określić dokładny pochodzenie tego mitu, w tym wyjaśnienie konkretnej liczby dziewiątej, choć może on pochodzić z egipskich lub chińskich systemów wierzeń, które przypisują szczególne znaczenie liczbie dziewiątej.
Korzeń starożytnego egipskiego nacisku na liczbę dziewiątą związany jest z bogiem słońca Atum-Ra. Ten bóg miał być w stanie przyjąć postać kota, a ponieważ podobno urodziło ośmiu innych bogów, Atum-Ra reprezentował koncepcję dziewięciu żyć w jednej istocie. W Chinach numer dziewiąty uważany jest za szczęśliwy ze względu na to, jak dobrze się dzieli, reprezentując trzy grupy po trzy. Istnieją inne kultury, które wierzą, że koty mają wielokrotne życie, ale wartość liczbowa nie zawsze równa się dziewięciu, co wskazuje, że mit jest prawdopodobnie związany z doskonałą zdolnością kota do przetrwania upadków.
