Śnieg pojawia się, gdy krople wody w chmurach zamarzają, a te kropelki działają wtedy jako jądro, na które przylgnęły cząsteczki pary wodnej, tworząc większe kryształki lodu. Gdy rosnący płatek śniegu jest zbyt ciężki dla ruchu powietrza w chmurach do wsparcia, spada na ziemię. Śnieg może tworzyć się w dowolnych chmurach poniżej temperatury zamarzania, ale robi to tylko w odpowiednich warunkach.
Chmury poniżej temperatury zamarzania nie wytwarzają automatycznie płatków śniegu. Dzieje się tak dlatego, że krople wody niekoniecznie muszą zamarzać nawet w temperaturach poniżej zera stopni Fahrenheita. Kropelki wody w chmurach można przechłodzić, ponieważ ich cząsteczki muszą przypadkowo napotkać się we właściwy sposób, aby rozpocząć proces zamrażania. W chmurach cieplejszych niż minus 31 stopni Fahrenheita wymaga to drobnej cząstki stałej, która działa jak jądro krystalizacji. Cząsteczki gliny, pyłu lub substancji biologicznych mogą wypełniać tę rolę, podobnie jak ludzkie jądra, takie jak azotan srebra lub suchy lód.
Poszczególne płatki śniegu różnią się kształtem od temperatury, w której się uformowały. Występują naprzemiennie między płaskimi, przypominającymi płyty kształtami i dłuższymi, cienkimi kształtami, gdy temperatura spada. Jądra, na których tworzą się płatki śniegu, wpływają również na ich ostateczny kształt. Większość płatków śniegu jest wyraźnie nieregularna.
