Według History Channel, prezydent Andrew Johnson wielokrotnie próbował zwolnić sekretarza wojny Edwina Stantona, ponieważ Stanton sprzeciwiał się łagodniejszej postawie Johnsona wobec Południa podczas Rekonstrukcji. Johnson chciał odczytywać stany z Konfederacja bez gwarancji praw obywatelskich dla uwolnionych niewolników, a Stanton zdecydowanie sprzeciwiał się tej polityce i faworyzował znacznie surowsze traktowanie byłych zbuntowanych państw.
W 1867 roku prezydent Johnson zdecydował, że opozycja Stantona niszczy jego prezydenturę, więc próbował usunąć Stantona z urzędu. Stanton nie chciał odejść, twierdząc, że ustawa o kadencji uniemożliwiła jego usunięcie. W 1868 r. Johnson zawiesił go i mianował Ulyssesa S. Granta na jego następcę, ale Senat unieważnił prezydenta Johnsona i Stantona, którzy kontynuowali jego stanowisko. Johnson próbował po raz trzeci usunąć go z gabinetu, mianując generała Lorenzo Thomasa na zastępcę, ale Kongres ponownie poparł Stantona.
Radykalne siły republikańskie w Kongresie rozpoczęły proces oskarżenia przeciwko Johnsonowi o jego dalsze ataki na Stantona, ale nie były w stanie zgromadzić wystarczającej liczby głosów w Senacie, by usunąć prezydenta z urzędu. W końcu Edwin Stanton zrezygnował ze swojego stanowiska 26 maja 1868 roku. Stanton został ostatecznie powołany do Sądu Najwyższego przez Ulyssesa S. Granta w 1869 roku, ale zmarł, zanim mógł objąć urząd.
