Protesty przeciwko wojnie w Wietnamie były serią demonstracji przeciwko amerykańskiemu udziałowi w konflikcie między Północnym i Południowym Wietnamem. Protesty początkowo były pokojowe i obejmowały internacjonalizację lub nauczanie lub marsze, ale w końcu wybuchła przemoc.
Początkowo dezaprobata amerykańskiego zaangażowania w Wietnamie krążyła głównie w kręgach akademickich, w których kwestionowano amerykańską motywację do zaangażowania. Ponieważ zaangażowanie Amerykanów było kontynuowane, coraz więcej ludzi odczuło rozczarowanie ilością zabitych lub rannych żołnierzy, a liczba żołnierzy zaangażowanych w sprawę wzrosła. Amerykanie zaczęli postrzegać sytuację jako wojnę, której nie można wygrać.
Wojna w Wietnamie była pierwszym konfliktem ze Stanami Zjednoczonymi, który był szeroko omawiany przez media telewizyjne. Wystarczająco dużo amerykańskich gospodarstw domowych miało telewizory, które wpłynęłyby na nastroje Amerykanów, szczególnie jeśli chodzi o przemoc, która miała miejsce w czasie wojny. W czasie czwartego roku wojny wielu żołnierzy, którzy zostali ranni w Wietnamie, ujawniło złą traktowanie rannych weteranów po powrocie na amerykańską ziemię, co dalej prowadziło do protestów przeciwko Wietnamowi. Dokumenty rządowe odzwierciedlające początkowe obawy o prawdziwą motywację rządu Stanów Zjednoczonych do zaangażowania zostały podane do wiadomości publicznej na początku lat 70. XX wieku, stając się końcową kroplą dla większości Amerykanów, którzy nadal wspierali wojnę.
