Plan Związku Albanów został zaproponowany w 1754 r. w celu zjednoczenia kolonii północnoamerykańskich w Wielkiej Brytanii pod rządami bardziej centralnych. Umożliwiłoby to lepszą współpracę podczas zbliżającego się konfliktu z Francuzami i Indianami, a także pomoc koloniom w uregulowaniu ich różnic terytorialnych.
Plan Związku Albany został pierwotnie zaproponowany przez Benjamina Franklina i opracowany przez komitet Kongresu Albany. Chociaż była to pierwsza próba zjednoczenia kolonii, nie miała ona na celu wzmocnienia niezależności od brytyjskiego rządu, ale raczej ułatwiła komunikację i współpracę między koloniami. Zaproponował on prezydenta generalnego przewodniczącego wielkiej radzie złożonej z delegatów z różnych kolonii. Poza regulowaniem stosunków indyjskich i rozwiązywaniem sporów terytorialnych, przedstawiciele ci mieliby prawo nakładania podatków na wsparcie rządu kolonialnego.
Po omówieniu szczegółów i zredagowaniu ostatecznej wersji, Kongres Albany głosował za przyjęciem planu 10 lipca 1754 r. Jednak poszczególne zgromadzenia kolonialne odrzuciły ten plan. Obawiano się, że władza centralna spowoduje ich utratę handlu, terytorium i autonomii. Części planu Albany stanowiły inspirację, gdy ojcowie założyciele opracowali Artykuły Konfederacji po wojnie rewolucyjnej.
