Pory ziemskie są określane przez kąt, w którym słońce przepływa przez niebo każdego dnia. Latem słońce wznosi się wyżej na niebie, a więcej światła słonecznego dociera do powierzchni, ale zimą słońce płynie bliżej horyzontu, spędza mniej czasu na niebie i daje mniej energii na ziemię. Względny kąt Słońca jest określony przez nachylenie Ziemi.
Ziemia przechyla się o około 23,5 stopnia w stosunku do płaszczyzny orbity wokół Słońca. Około 21 czerwca ta plandeka wskazuje półkuli północnej w kierunku słońca i nadaje północnym szerokościom umiarkowanym więcej światła dziennego niż w innych porach roku.
Około 21 grudnia jest odwrotnie, a półkula południowa skłania się ku słońcu. Dlatego właśnie w Australii, południowej Afryce i dużej części Ameryki Południowej panuje lato, podczas gdy Europa, Azja i Ameryka Północna doświadczają zimy.
Daty tych skrajności znane są jako letnie i zimowe przesilenia. Pomiędzy tymi dwiema skrajnościami, równonocy wiosenne i jesienne spadają odpowiednio lub około 21 marca i 21 września. W tych dniach dysk słońca przecina płaszczyznę równika, a noc i dzień - w ciągu ostatnich 12 godzin.
