Główną funkcją korzenia rośliny jest wchłanianie wody i minerałów z gleby, aby roślina mogła z niej korzystać. Korzenie także zakotwiczają rośliny w ziemi, oferując im wsparcie i utrzymując je z mycia lub dmuchania z dala. W niektórych roślinach, takich jak marchew, korzenie magazynują węglowodany, które roślina wytworzyła w procesie fotosyntezy do późniejszego wykorzystania.
Różne części korzenia rośliny mają różne funkcje. Czepiec korzeniowy, który znajduje się na końcu korzenia i ma kształt gilzy, chroni delikatną, rosnącą końcówkę korzenia przed uszkodzeniem, gdy przepycha się przez glebę. Ta część korzenia nazywana jest regionem merystematycznym. Jest to miejsce, w którym dzielą się nowe komórki korzeni, powodując wydłużenie korzenia. Ten wzrost pozwala korzeniowi wniknąć głębiej w glebę, gdzie można osiągnąć więcej wody i składników odżywczych.
Tuż nad obszarem merystematycznym znajduje się region włosów korzenia; cienkie włosie korzeniowe wyrastają tutaj z głównego korzenia, a ich główną funkcją jest zwiększenie powierzchni do wchłaniania wody i składników odżywczych przez korzenie. Nad regionem włosów korzeniowych znajduje się dojrzały region korzeniowy, w którym komórki różnicują się w wyspecjalizowane tkanki zwane ksylem i łykiem, które transportują ciecz przez roślinę. Dojrzały region korzeniowy jest również odpowiedzialny za zakotwiczenie rośliny w glebie.
