Sportowcy muszą pracować ciężej niż nie-sportowcy, aby osiągnąć maksymalne tętno, ponieważ sportowcy mają zwiększoną tolerancję na intensywne ćwiczenia ze względu na wysoki poziom kondycji fizycznej, zgodnie z AZ Central. Zwiększenie tolerancji wysiłku dla sportowców jest wynikiem fizjologicznych adaptacji, które wynikają z lat treningu.
Fizjologiczne adaptacje, które utrudniają sportowcom osiąganie maksymalnych częstości rytmu serca, to między innymi zwiększenie objętości udaru, zmniejszenie tętniczo-żylnej różnicy w tlenie, progu mleczanowego i maksymalne pobieranie tlenu, zgodnie z AZ Central. Objętość wyrzutowa to ilość pompowanej krwi na bicie serca. Trening atletyczny zwiększa objętość wyrzutową; to powoduje, że serce nie musi bić tak dużo, aby pompować taką samą ilość krwi. Z tego powodu sportowiec wymaga dłuższego wysiłku, aby osiągnąć maksymalne tętno.
Różnica między tętniczo-żylną tlenem a różnicą AVO2 to zmiana w ilości tlenu we krwi przed i po wejściu krwi do mięśnia. Ta różnica jest większa u dobrze wytrenowanych sportowców. Ponieważ mięśnie pobierają więcej tlenu z krwi, serce musi pompować mniej, aby zaspokoić zapotrzebowanie na tlen, co utrudnia sportowcowi osiągnięcie maksymalnego tętna.
Sportowiec ma również zwiększony próg mleczanu i maksymalny pobór tlenu. Próg mleczanowy jest punktem, w którym organizm nie może już metabolizować kwasu mlekowego. W tym momencie oddychanie staje się cięższe, a serce zaczyna pracować ciężej. Osoby nietrenujące osiągają ten punkt na długo przed zawodami o wysokiej kondycji. Maksymalny pobór tlenu odnosi się do pojemności tlenu. Wyższy próg mleczanowy i pojemność tlenowa utrudniają sportowcowi osiągnięcie maksymalnego tętna.
