Juliusz Cezar był rzymskim politykiem pierwszego wieku pne, generałem i politykiem. Kiedy był jeszcze po dwudziestce, w 55 r. Pne, został pierwszym rzymskim dowódcą wojskowym, który zaatakował Anglię. W 65 rpne otrzymał swoją pierwszą nominację polityczną, aw 45 rpne przejął kontrolę nad Rzymem jako cesarz. W 44 r. Pne został zamordowany przez innych polityków, którzy obawiali się mocy, którą posiadał.
Cezar wyrobił sobie markę na samym początku, będąc jeszcze w wojsku, zyskując reputację dzielnego żołnierza i dobrego przywódcy ludzi. Był ambitny i chciał zdobyć sławę w polityce. W 65 rpne został powierzony opiece publicznej w Rzymie, aw 58 rpne został mianowany gubernatorem Galii. Dowodził armią 50 000 ludzi, którzy byli lojalni tylko dla niego, i użył tej prywatnej siły, by zabić swoich wrogów w Rzymie i za granicą. W 45 rpne został mianowany cesarzem i rządził Rzymem jako zasadniczo dyktatorem aż do śmierci.
Choć Juliusz Cezar jest dziś najlepiej znany jako błyskotliwy przywódca i polityk, nie było tak w jego czasach. Współcześni Cezara częściej uważali go za tyrana niż za sprawiedliwego władcę.
