Standaryzacja roztworu nadmanganianu jest często stosowana do określenia ilości pewnej cząsteczki w nieznanym roztworze. Roztwór nadmanganianu zawiera potas (KmNo4).
Nadmanganian jest uogólnionym określeniem używanym do opisania związku chemicznego, który ma jon manganowy (VII) (MnO4-). Roztwory nadtanganianu są zwykle fioletowe, ale dają inne kolory, reagując z różnymi utleniaczami:
- Roztwory kwaśne: mangan (II) powoduje bezbarwną redukcję
- Podstawowe rozwiązania: manganat dokonuje zielonej redukcji
- Rozwiązania neutralne: tlenek manganu powoduje brązową redukcję
Standaryzacja roztworu nadmanganianu potasu używana jest w eksperymentach naukowych jako reakcja redukcji utleniania (redoks). Procedura redoks służy do znalezienia ilości żelaza (w postaci Fe2 +) w nieznanym roztworze lub do oznaczenia czystości szczawianu sodu.
Przed użyciem należy filtrować nadmanganian potasu, aby usunąć wszelkie ślady dwutlenku manganu (MnO2), który jest procedurą standaryzacji. Roztwór jest w tym momencie gotowy do miareczkowania, który pojawia się, gdy roztwór o znanym stężeniu (titrant) wprowadza się do roztworu o nieznanym stężeniu, aż reakcja osiągnie punkt neutralizacji.
Kiedy stosuje się do dokończenia eksperymentów, punkt miareczkowania roztworem nadmanganianu następuje po procesie neutralizacji i pierwsza dodatkowa ilość roztworu reaguje zmieniając kolor różowy. Ostatecznym celem zastosowania standaryzacji roztworu nadmanganianu jest określenie moli lub ilości substancji w nieznanym roztworze.
