Nazwa pierwiastka boru pochodzi od arabskiego słowa "borax", którym jest "buraq." Została odkryta w 1808 roku przez Louisa-Josefa Gay-Lussaca, Louisa-Jacques'a Humphry Davy. Najpierw wyizolowano go, gdy był połączony z kwasem borowym i potasem.
Bor ma atomową liczbę 5 i masę atomową 10,811. Jest stały w temperaturze pokojowej i uważany jest za półmetal. Ma również bardzo wysoką temperaturę topnienia 3,767 stopni Fahrenheita. Bor jest wykorzystywany do produkcji niektórych materiałów bielących i przedmiotów z włókna szklanego, takich jak izolacja z włókna szklanego i włókno szklane z materiałów tekstylnych. Jest to naturalny środek zmniejszający palność i można go stosować komercyjnie do izolacji. Bor może być również używany jako źródło paliwa zapłonowego w rakietach. Boron-10 może być stosowany w prętach kontrolnych reaktora jądrowego, ponieważ może on dobrze absorbować neutrony. Włókna borowe są mocne i lekkie, dzięki czemu idealnie nadają się do zastosowania w technologiach lotniczych. Jednym z najczęstszych komercyjnych zastosowań boru jest jego obecność w boraksie, znanym chemicznie jako dekahydrat boranu sodu. Boraks jest często używany w środkach piorących, antyseptycznych i innych mydłach. Bor jest bardzo wszechstronnym pierwiastkiem, który można wykorzystać do tworzenia licznych związków do różnych zastosowań, w tym szkła, emalie, a nawet leki stosowane w leczeniu zapalenia stawów.
