Linie zakłóceń w Ameryce Północnej leżą wzdłuż linii brzegowej Pacyfiku, w południowo-wschodniej części stanu Missouri i pobliskich stanów, w stanie New Jersey i pobliskich stanach oraz na Alasce. Specyficzne usterki obejmują strefę sejsmiczną New Madrid, Cascadia Subduction Strefa, strefa sejsmiczna Ramapo, usterka Haywarda i system awaryjny Denali.
Strefa Subdukcji Cascadia składa się z 680 mil linii uskokowej biegnącej wzdłuż linii brzegowej Pacyfiku i obejmuje Portland, Seattle i Vancouver w strefie jego trzęsień ziemi. Linia uskoków jest w stanie wytworzyć trzęsienie ziemi o sile 10.0, które może wyrządzić znacznie więcej szkód niż trzęsienie ziemi w San Francisco z 1906 roku.
Nowa strefa sejsmiczna w Madrycie obejmuje fragmenty południowo-wschodniego Missouri, północno-wschodniego Arkansas, zachodniego Tennessee, zachodniego Kentucky i południowego Illinois. Ludzie tak daleko jak w Nowym Jorku podobno odczuwali wstrząs po wielkich trzęsieniach, które miały miejsce wraz z tą winą w 1811 i 1812 roku.
Strefa sejsmiczna Ramapo obejmuje części Pensylwanii, New Jersey i Nowego Jorku. Od 2015 r. Ryzyko trzęsień ziemi związanych z tą linią uskoku nie jest tak duże, jak jest to możliwe na Manhattanie i innych wysoce zurbanizowanych obszarach.
System awaryjny Denali obejmuje części Alaski i od 2015 r. był miejscem największego zarejestrowanego trzęsienia ziemi w Ameryce Północnej pod względem wielkości, trzęsienia ziemi w Alasce z 3 listopada 2002 r.
