Słoń indyjski jest szeroko rozpowszechniony, ale jego główna grupa ludności, która jest ponad połowę liczby gatunków, jest w Indiach z mniejszą populacją na Borneo i na Wyspach Andamańskich. Populacja na Borneo została uznana za szczątkową w 2015 r. I, ogólnie rzecz biorąc, każda grupa ludności spoza Indii jest zazwyczaj znacznie mniejsza i mniej odporna pod względem potencjału hodowlanego i zasięgu siedliskowego.
Indyjskie słonie są rozdawane w Indiach w regionach centralnych, południowych, północno-wschodnich i północno-zachodnich. Na zachodzie populacje rozprzestrzeniają się w lasach Ghatów, zarówno wschodnich, jak i zachodnich, a także w Kerali, Tamil Nadu i Karnataka. Na północy populacje słoni koncentrują się w Uttar Pradesh.
W północno-wschodniej części Indii słonie znajdują się w Bhutanie w pobliżu pasma górskiego Himalaya. Są również obecni w Bengalu Północno-Zachodnim i Arunachal Pradesh, Assam, Manipur, Nagaland, Mizoram, Meghalaya i Tripura. Indyjskie słonie mają tendencję do trzymania się w zalesionych obszarach, gdzie są chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych i dostarczają wystarczającej ilości pożywienia.
Słonie indyjskie poniosły powtarzające się straty w siedliskach, gdy ludzka cywilizacja wkroczyła na ich terytorium. Te dwa gatunki często zderzają się, gdy brzegi pokrywają się, co spowodowało gwałtowny spadek światowej populacji indyjskiego słonia na przestrzeni lat, co grozi wyginięciem.
