Trzy z oryginalnych rzymskich akweduktów wciąż istnieją, od 2015 roku: Łuk Drususa, Porta Maggiore i Akwedukt Nerona. Pozostałe osiem akweduktów zostało zniszczonych przez germańskich najeźdźców.
Jeden z pozostałych akweduktów, Porta Maggiore, jest konstrukcją o podwójnej łukowatości zbudowaną do przewozu wody z doliny Anio i przez ulice Via Praenestina i Via Labicana do Rzymu. 42-kilometrowa podróż zapewniła większości miasta zaopatrzenie w wodę. Arch of Drusus, czyli Aqua Antoniniana, biegnie 56 mil do Baths of Caracalla na Appian Way, starożytnej rzymskiej drodze w Rzymie, dostarczając kąpieli z 6,7 metrami sześciennymi wody każdego dnia. Kąpiel została nazwana na cześć cesarza Caracalla, który żył w drugim stuleciu A.D. Chociaż większość akweduktu już nie stoi, ludzie nadal mogą oglądać łuk.
Akwedukt Nerona, czyli Arcus Neroniani, został skonstruowany pod kierunkiem Nerona, cesarza Włoch w pierwszym stuleciu A.D. Akwedukt łączył Akwedukt Klaudiusza z Domus Aurea, pałacem cesarza. Ruiny można zobaczyć przy drodze Via Statilia i biegną z Porta Maggiore i Palatynu.
Starożytni Rzymianie zaczęli budować akwedukty w 321 r. B.C. i kontynuowane do 226 r. A. Rzymianie zbudowali setki akweduktów, choć bardzo niewielu pozostaje.
