Neville Chamberlain podpisał pakt monachijski we wrześniu 1938 r., aby ułagodzić Adolfa Hitlera, zapobiec wojnie z Niemcami i utrzymać pokój w Europie. Chociaż Chamberlain powrócił do Anglii, ogłaszając, że osiągnął "pokój w naszych czasach", Niemcy wkrótce odstąpiły od umowy, a 3 września 1939 r. Chamberlain oficjalnie ogłosił, że Anglia prowadzi wojnę z Niemcami.
Po zajęciu Austrii w marcu 1938 r. Hitler zaczął domagać się aneksji niemieckiej Sudetów, które miały dużą populację niemiecką, ale były wówczas częścią Czechosłowacji. Gdy armia niemiecka przygotowywała się do inwazji, Wielka Brytania i Francja dążyły do pokojowego rozwiązania problemu. Kiedy Chamberlain spotkał się z Hitlerem, niemiecki przywódca zażądał regionu. Chamberlain negocjował z rządami francuskimi i czeskimi, a oni zgodzili się zrzec niemieckojęzyczne części Sudetów w Niemczech. Hitler odrzucił ofertę i nalegał na okupację całego Sudetów. Nastąpiła kolejna konferencja z udziałem przywódców Anglii, Francji, Niemiec i Włoch, ale nie Czechosłowacji. Uzgodnili plan niemieckiej aneksji całego Sudetów, rzekomo sporządzony przez Włochy, ale faktycznie napisany przez niemiecki rząd. Wszyscy czterej przywódcy podpisali pakt tuż po 1:00 nad ranem 30 września.
Niemcy wkroczyli do Sudetów następnego dnia. Hitler był zaskoczony, że sojusznicy Czechosłowacji tak łatwo zrezygnowali z terytorium. W rezultacie przeniósł się do reszty Czechosłowacji i przejął ją w marcu 1939 roku, bez sprzeciwu ze strony innych zachodnich narodów. Anglia nie protestowała i nie wypowiedziała wojny, dopóki Niemcy nie zaatakowały Polski 1 września 1939 r.
