Ponieważ utrata wagi jest subiektywna, należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak wiek, waga, wzrost, płeć i poziom aktywności, aby osiągnąć masę docelową. Kilka prostych obliczeń może pomóc w przybliżeniu deficytu kalorycznego potrzebnego do utraty wagi, a także wymaganej aktywności fizycznej.
Pierwsze obliczenia, które należy wykonać, to równanie Harris Benedict Equation i Basal Metabolic Rate. BMR to ilość kalorii potrzebnych do utrzymania masy ciała, jeśli osoba spała cały dzień, podczas gdy równanie Harris Benedict wpływa na zużycie energii na podstawie poziomu aktywności. Ponadto ta liczba jest wymagana w celu określenia deficytu kalorycznego potrzebnego do utraty wagi.
Równanie BMR różni się w zależności od płci.
Dla kobiet: 655 + (4,35 x waga w funtach) + (4,7 x wysokość w calach) - (4,7 x wiek w latach)
Dla mężczyzn: 66 + (6,23 x waga w funtach) + (12,7 x wysokość w calach) - (6,8 x wiek w latach)
Następnie należy obliczyć poziom aktywności. W przypadku trybu siedzącego należy pomnożyć BMR przez 1,2. W przypadku aktywności 1-3 razy w tygodniu pomnóż BMR o 1,375. Przez 3-5 razy pomnóż przez 1,55. Dla 6-7 razy pomnóż przez 1,725. W przypadku aktywności wykonywanej 8+ razy w tygodniu pomnóż BMR o 1,9.
Jeden funt to około 3500 kalorii. Aby stracić jeden funt tygodniowo, każdego dnia tygodnia należy stworzyć deficyt o wartości 500 kalorii. Można to zrobić spalając 500 kalorii podczas cardio lub bardziej realistycznie, odejmując 250 kalorii z jedzenia i spalając 250 kalorii podczas cardio.
Spalone kalorie zależą od wzrostu osoby, a także od prędkości, nachylenia i czasu treningu. Im cięższa osoba, tym więcej spalonych kalorii. Na przykład osoba dorosła o wadze 140 funtów, która biegnie przez 20 minut z prędkością 7 mil na godzinę na bieżni, spali 260 kalorii, podczas gdy osoba dorosła o wadze 170 funtów spali 317 kalorii.
