Funkcja energii magnetycznej została sformułowana przez fizyka Jamesa Clerk'a Maxwella w XIX wieku jako złożona z sił magnetycznych i elektrycznych. Równania Maxwella ustanowiły dwie formy energii działające pod jedną siłą , z każdym polem magnetycznym generującym charakterystyczny prąd elektryczny.
Równania Maxwella rozszerzały się na znane relacje pól elektrycznych i magnetycznych, określając, że różne formy światła są źródłami energii elektromagnetycznej, które mogą być wytwarzane przez przepuszczanie prądów magnetycznych przez sprzyjające materiały. Energie elektromagnetyczne różnią się w zależności od długości fal, które w widoczny sposób przejawiają się w spektrum kolorów występujących w zjawiskach naturalnych, takich jak Zorzy Polarnej.
Energia magnetyczna może być generowana w celu przyciągnięcia innych metalowych elementów lub do przechowywania energii w postaci baterii i tamy. Elektrownia wodna w Niagara Falls wytwarza energię elektryczną dzięki rotacyjnym siłom pola magnetycznego odkrytemu przez Nikolę Teslę, który opracował wielofazowe generatory prądu zmiennego zdolne do zmiany kierunku napięcia.
Elektromagnetyzm jest dodatkowo wykorzystywany w postaci prądu stałego opracowanego przez Thomasa Edisona za pomocą urządzeń zwanych dynamosami, które składają się z magnesów obracających się w obrębie wpływów innych pól magnetycznych. Podobnie jak w przypadku generatorów, dynamos obejmuje magnesy stacjonarne i obrotowe, które odpowiednio budują pola magnetyczne i zrywają linie strumienia magnetycznego. Proces ten generuje energię elektryczną wykorzystywaną w większości współczesnych i rozwijających się technologii.
