Lornetki są instrumentami optycznymi, które składają się z dwóch małych teleskopów montowanych z boku, które wykorzystują serię soczewek, aby zapewnić powiększenie i trójwymiarowe oglądanie odległych obiektów. Lornetka działa poprzez skupienie światła między obiektywem , soczewka oka i pryzmat.
Podczas gdy lornetki działają na tych samych zasadach co teleskop, zwykle mają krótszą długość ciała, szersze pole widzenia i trójwymiarowy obraz. Dzięki zastosowaniu pryzmatu lornetka jest w stanie zwiększyć odległość między soczewkami, przez które musi przepłynąć światło, bez konieczności zwiększania całkowitej długości ciała. Lornetki wykorzystują większą soczewkę obiektywu, która zapewnia początkowe powiększenie i mniejszą soczewkę okularową, która zapewnia ostrość i przejrzystość.
Najczęstszy rodzaj lornetki wykorzystuje układ przesunięcia pryzmatu, który został wynaleziony przez XIX-wiecznego włoskiego fizyka Ignazio Porro. W przeciwieństwie do lornetek Porro-prism, lornetki dachowe mają bardziej kompaktowy kształt i prostą konstrukcję dzięki zastosowaniu pryzmatu, który ma bardziej złożony kształt. Lornetki porro-pryzmatyczne są bardziej odpowiednie dla astronomii, podczas gdy modele pryzmatów dachowych lepiej sprawdzają się podczas oglądania obiektów naziemnych. Lornetki są zwykle zaprojektowane tak, aby powiększać obraz obiektu nawet o 12 razy, chociaż istnieją potężniejsze modele, które zapewniają większe powiększenie.
