Szkło powiększające "wygina promienie światła, aby wyglądały na większe niż są one", zgodnie z About.com. To oszukuje oko i mózg, sprawiając, że światło wygląda tak, jakby pochodziło z inny obiekt. Gdy promienie światła przechodzą przez soczewkę wypukłą, rozprzestrzeniają się, przez co obiekt wydaje się większy niż w rzeczywistości.
Powiększenie obiektywu zależy od jego umiejscowienia między okiem a oglądanym obiektem. Optymalne powiększenie pojawia się, gdy użytkownik umieszcza soczewkę tak blisko oka, jak to możliwe, a następnie przesuwa oko i szkło razem w celu ustawienia ostrości. Jednak większość użytkowników umieszcza obiektyw bliżej obiektu niż oka.
Pierwszy dowód na to, że człowiek używa lupy datuje się na "Księgę optyczną" Alhazena z 1021 roku, według Reference.com. Takie soczewki są przydatne w okularach, jak pokazano we Włoszech w połowie XIII wieku.
Soczewki wypukłe są grubsze w środku niż na krawędziach. Podczas wykonywania dużych soczewek wypukłych grubość staje się problematyczna. Lupy Fresnela wykorzystują koncentryczne pierścienie, aby powiększyć dużą lupę, która pozostaje cienka pośrodku. Chociaż trudno zauważyć w badaniu wizualnym tych lup, każdy koncentryczny pierścień jest nieco cieńszy niż następny. Latarnie morskie często polegają na soczewkach Fresnela, aby skupić wiązkę światła, którą wytwarzają, aby ostrzegać statki niebezpieczne.
