Hideki Tojo zyskał władzę dzięki stałemu wzrostowi sił wojskowych i cywilnych japońskiego rządu przed iw czasie II wojny światowej. Siła Tojo prawdopodobnie osiągnęła szczyt, gdy jako premier przejął stanowisko szefa sztabu armii w 1944 roku.
Hideki Tojo po raz pierwszy wszedł do japońskiego systemu rządów cywilnych, gdy został mianowany wiceministrem wojny w latach 1937-1940. Zdobył to stanowisko po służbie w Mandżurii jako szef sztabu sił Kwantung w 1937 roku. W swojej pozycji jako wicekról -minister wojny, Tojo pomogło zwiększyć kontrolę wojskową nad japońską polityką zagraniczną, co doprowadziło do podpisania Paktu Triparytów z 1940 r., w którym Japonia stała się członkiem sił Osi obok Niemiec i Włoch.
Tojo został powołany na ministra wojny w lipcu 1940 r. i wszedł w konflikt z premierem księcia Fumimaro Konoye. Konoye był zwolennikiem demilitaryzacji polityki japońskiego rządu. Z powodu konfliktu Konoye zrezygnował z funkcji premiera w październiku 1940 r. Hideki Tojo zastąpił księcia na stanowisku premiera i stał się wirtualnym dyktatorem Japonii, pełniąc jednocześnie funkcje ministra wojskowego, ministra wojny, ministra handlu i przemysłu.
