Pszczoły miodne komunikują się za pomocą sygnałów chemicznych znanych jako feromony i poprzez opartą na ruchu komunikację zwaną tańcem. Ich komunikacja z feromonami służy do umocnienia pozycji królowej, powstrzymania składania jaj przez pracowników, w celu przyciągnięcia partnerów i zachować spójność grupy podczas roju. Taniec jest wykonywany przez żerowanie pszczół robotnic, aby poinformować inne pszczoły w ulu o żywności, którą znaleźli.
Tańce pszczół miodnych zawierają wiele ważnych informacji zawartych w nich. Mogą powiedzieć innym pszczołom odległość od jedzenia, ogólny kierunek i jakość źródła pożywienia. Taniec jest wykonywany tylko dla obfitych źródeł nektaru, głównego pokarmu dla ula. Kierunek tańca jest kątem w stosunku do położenia słońca względem ula w czasie tańca.
Szybkość i ilość brzęczenia podczas tańca sygnalizują odległość. Długość tańca wskazuje na jakość źródła pożywienia, ale oglądanie pszczół czeka tylko przez jedno powtórzenie przed wyjściem na poszukiwanie jedzenia. W ten sposób im dłużej pszczoła będzie tańczyć, tym więcej pszczół pójdzie do jedzenia. Mogą przekazać lokalizację żywności ponad milę. Umiejętność wykonania i interpretacji tańca jest wrodzona u pszczół miodnych.
