Delfiny używają echolokacji do komunikowania się ze sobą i do lokalizowania obiektów w otaczającym środowisku. Niezależnie od tego, czy delfiny używają echolokacji do celów społecznych, takich jak komunikacja, lub do znajdowania i unikania przeszkód, mechanizm echolokacji używa tych samych technik. Delfiny generują wiązki lub fale dźwięków klikania, a następnie zatrzymują się, aby poczekać na odpowiedź, albo z innego delfina, albo z obiektu.
Delfiny emitują odgłosy do echolokacji, tworząc drobne wibracje z ich dźwięcznymi ustami. Ten ruch jest podobny do buczących dźwięków, które wytwarzają ludzie, ale wytwarza znacznie bardziej złożony zakres dźwięków. Po wydaniu dźwięków delfiny zatrzymują się na kilka sekund, aby uzyskać ważne informacje zwrotne na temat otoczenia. W zależności od długości fali, która jest potrzebna do wygenerowania echa i czasu trwania wygenerowanego echa, delfiny mogą zidentyfikować rozmiar, kształt i odległość obiektów, w tym przedmiotów stacjonarnych, takich jak rafy koralowe i dno oceanu.
Delfiny używają echolokacji do sprawdzania prędkości, z jaką podróżują (w stosunku do pobliskich obiektów), a także do śledzenia ścieżki poruszających się w ich kierunku istot. Mogą nawet zidentyfikować wewnętrzną strukturę lub kompozycję obiektów (obiekty o mniejszej wadze wytwarzają więcej ech i wibracji), aby uzyskać zrozumienie otoczenia.
