W średniowieczu podróże lądowe odbywały się pieszo, konno lub powozem, a podróże morskie wykorzystywały albo żaglowce, albo galery. Niektórzy bogaci ludzie mogli korzystać z krzeseł sedan, także znane jako mioty, które były noszone przez służących.
Przeciętna osoba jest w stanie poruszać się z prędkością około trzech mil na godzinę, podczas gdy konie pokonują od trzech do pięciu mil na godzinę. Dzięki temu podróż była znacznie wolniejsza niż w przypadku silników spalinowych i pojazdów silnikowych. Osoba nigdy nie może podróżować więcej niż 100 mil od miejsca, w którym urodził się w ciągu całego swojego życia.
Średniowieczne podróże często polegały na ograniczonych wyprawach na targ w poszukiwaniu jakichkolwiek materiałów, które nie mogły być uprawiane, zbierane lub produkowane. Dla szlachty podróże do sądów lub wizyty w posiadłościach ziemskich nie były rzadkością, zwykle na żądanie przełożonego barona. Właściciele gruntów mogą być również zobowiązani do odbycia corocznej wycieczki do swojego lennego władcy, aby móc uczestniczyć w oficjalnych funkcjach.
Podróż była ogólnie ograniczona ze względu na czas potrzebny na dokończenie podróży w obie strony. Dla tych, którzy byli wystarczająco bogaci, aby posiadać konia, często oszczędzano na znaczące wydarzenia, szczególnie w przypadku dużych koni wojennych.
