Chromatografia jest wykorzystywana przez naukowców do rozdzielania, analizowania i identyfikowania poszczególnych części mieszaniny. Na przykład chromatografię wykorzystano do wytworzenia syntetycznej insuliny i zrozumienia, w jaki sposób energia słoneczna jest wykorzystywana przez rośliny do przygotuj jedzenie.
Michaił Semenowicz Tsvet wymyślił proces chromatografii w 1900 roku. Najpierw został użyty do oddzielenia pigmentów roślinnych, takich jak karoteny, chlorofil i ksantofile. Technika ma swoją nazwę, ponieważ te komponenty roślin mają różne kolory. Proces ten był nieustannie rozwijany w latach 30. i 40. XX w., Dzięki czemu jest przydatny w jeszcze większej liczbie typów procesów.
Poprzez prace Richarda Synge i Archera Martina opracowano trzy różne typy metod chromatograficznych. Chodzi o papierową chromatografię, wysokosprawną chromatografię cieczową i chromatografię gazową. Chromatografia cieczowa jest najczęściej stosowaną metodą i jest szczególnie pomocna w biotechnologii. Ta metoda pozwala naukowcowi oddzielić cząsteczkę docelową od wszelkich zanieczyszczeń. W ten sposób cząsteczka przechodzi od początkowej fazy identyfikacji do produktu wprowadzonego na rynek. Chromatografia umożliwia naukowcom analizę czystości finalnego produktu i przygotowanie go do zatwierdzenia przez Food and Drug Administration lub FDA.
Chromatografia jest również używana w kryminalistyce. Aby zidentyfikować materiał lub substancję ze zbrodni, najpierw trzeba ją rozdzielić w jej purystyczną formę. Następnie można go porównać z wynikami innych testów diagnostycznych.
