Sir Humphry Davy odkrył wapń w 1808 roku, izolując zanieczyszczony metal przez elektrolizę wapna i mieszaniny tlenku rtęci. Dokonał tego, badając wytwarzanie amalgamatu wapnia poprzez elektrolizę wapna w rtęci.
Termin wapń pochodzi od łacińskiego słowa calx, co oznacza wapno. Rzymianie przygotowali wapno, wapień i inne związki wapnia pod nazwą kalx. Przez setki lat ludzie używali wapna do tworzenia zapraw tynkarskich.
Antoine Lavoisier zakwalifikował wapno jako "ziemię", ponieważ dalsze redukowanie związku wapnia nie wydawało się wykonalne. Przypuszczał jednak, że wapno to prawdopodobnie tlenek nieznanego pierwiastka. Sir Humphry Davy próbował zmniejszyć wilgotne wapno za pomocą elektrolizy w ten sam sposób, w jaki zredukował sód i potas, ale jego eksperyment nie przebiegał dobrze. Próbował ponownie, używając mieszaniny wapna i tlenku rtęci, i był w stanie wyprodukować amalgamat wapnia i rtęci. Jednak nie było to wystarczające, aby zweryfikować odkrycie nowego elementu. Jons Jacob Berzelius również wykonał podobny eksperyment i uzyskał takie same wyniki. Davy postanowił dodać więcej wapna do mieszaniny. Był w stanie wyprodukować więcej amalgamatu i oddestylować rtęć, dzięki czemu z sukcesem udało się uzyskać wapń.
