Pandy dostosowały się do swojego siedliska poprzez ewolucję kształtu ciała, układu trawiennego i wzorców zachowań, aby dostosować się do diety składającej się niemal wyłącznie z bambusa. Ich futro ewoluowało, aby dostosować się do klimatu, krajobrazu i liści ich siedlisk. Z powodu pagórkowatego terenu i braku powagi pogody, nie hibernują jak inne niedźwiedzie, ale zamiast tego przenoszą się na niższe elewacje zimą.
Pandy zamieszkują górzyste lasy pełne drzewostanów bambusowej trawy, a bambus stanowi od 90 do 99 procent ich diety. Ponieważ bambus dostarcza niewiele energii lub białka, spędzają one od 12 do 16 godzin dziennie, spożywając ogromne ilości bambusa. Dorosła panda, w zależności od jej wielkości, zużywa od 20 do 80 funtów bambusa dziennie. Ponieważ większość bambusa jest niestrawną celulozą, przewody pokarmowe pand są krótkie i proste, a wypróżniają się wiele razy dziennie. Ich łapy rozwinęły pięć palców i nadgarstków, które działają jak przeciwstawne kciuki, aby pomóc im uchwycić bambus. Ich okrągłe twarze są spowodowane dużymi zębami trzonowymi i silnymi mięśniami żuchwy, które rozwinęły w celu przeżuwania bambusa, a ich wielkość wynika z niskiego tempa metabolizmu powodowanego przez ich dietę. Pandy są osiadłe i uległe głównie z powodu braku energii, jaką zapewnia ich dieta bambusowa.
Grube futro pand rozgrzewa je w chłodnych, górzystych lasach, w których wędrują. Ich zabarwienie zapewnia kamuflaż w pstrokatym świetle i cieniu lasów oraz surowy kontrast ciemnych skał i jasnego śniegu.
