Archaebakterie poruszają się, wykorzystując formę wici do napędzania się. Ta struktura przypomina nieco ogon wydobywający się z organizmu, a archaebacterium obraca ją szybko, jak śmigło łodzi, aby się poruszać.
Chociaż wici przypominają archaebakterie przypominające typowe bakterie, ich wici faktycznie mają dość wyraźną strukturę i wyjątkową historię ewolucyjną. W rezultacie niektórzy naukowcy opowiadają się za osobną nazwą dodatku do archebakterii: archaellum. Zarówno wici, jak i archaella działają poprzez obrót, który przesuwa organizm do przodu, prowadząc do pierwotnego połączenia dwóch struktur. Jednak w 2013 r. Międzynarodowa grupa naukowców wykazała, że obie struktury mają różne genetyczne początki, a archaella powstaje z białka FlaI.
Chociaż często używa się terminu achaebacteria, te organizmy różnią się od bakterii. Bardziej standardowym terminem jest "archaea". Te dwa organizmy mają wiele strukturalnych podobieństw: oba nie mają prawdziwego jądra, mają tylko jedną cząsteczkę DNA i mają sztywne ściany komórkowe. Jednakże archeony posiadają oddzielną strukturę chemiczną od bakterii i ewoluowały niezależnie.
Archaea pobierają energię, żywiąc się różnymi substancjami nieorganicznymi, w tym siarką, wodorem i dwutlenkiem węgla. Dodatkowo archeony syntezują energię za pomocą światła słonecznego. Jednak proces, w którym archeony zamieniają światło słoneczne w energię, różni się od fotosyntezy w roślinach. Archaea prowadzą bakteriorodopsynę, proces, który pozwala im tworzyć podstawę oddzielnego łańcucha energetycznego, niż ten wykorzystywany przez rośliny i zwierzęta.
