Powietrze staje się nasycone, kiedy osiąga punkt, w którym nie może już gromadzić się para wodna. Kiedy powietrze nie może już gromadzić się pary wodnej, para skrapla się w ciekłej wodzie i tworzy rosę.
Woda na powierzchni Ziemi stale paruje do pary wodnej. Ta para wodna jest utrzymywana w ziemskiej atmosferze w postaci chmur, ale jest również obecna w powietrzu, którym oddychają ludzie i zwierzęta. Wilgotność jest miarą ilości wody w powietrzu.
Powietrze ma maksymalną pojemność, jaką może pomieścić woda. Kiedy para wodna w powietrzu osiąga tę maksymalną wydajność, powietrze uważa się za nasycone. Ponieważ powietrze nie może zawierać więcej pary wodnej, dodatkowa para wodna musi gdzieś dotrzeć, więc zostaje skondensowana z powrotem do ciekłej wody w pobliżu powierzchni Ziemi. Skondensowana woda w wyniku nasycenia powietrzem jest powszechnie nazywana rosą.
Podobnie jak w przypadku mieszanin i rozpuszczalników, temperatura wpływa na maksymalną nośność powietrza. Ciepłe powietrze może przenosić więcej pary wodnej, podczas gdy zimne powietrze może przenosić mniej. To tłumaczy, dlaczego powietrze może być o wiele bardziej wilgotne w upale. W nocy, gdy powietrze ochładza się, jest w stanie utrzymać mniej pary wodnej, dlatego rosa zawsze pojawia się rano.
