Robaki nie mają płuc, ale rozwinęły sposób na oddychanie poprzez pobieranie tlenu bezpośrednio do ich układów krążenia. Kiedy robak jest wilgotny, absorbuje powietrze przez skórę ze śluzem, rozpuszczając je.
Po tym, jak robak pochłania powietrze, tlen natychmiast wchodzi do układu krążenia. Jego krew, teraz natleniona, jest pompowana przez serca robaka w jego głowę. Ruchome ciało robaka popycha krew w kierunku jego ciała, a serca pompują ją do przodu w ciągłym cyklu. Dwutlenek węgla opuszcza krew, rozpuszczając się z powrotem na skórze.
Proces ten nazywa się dyfuzją. Wtedy cząsteczki przesuwają się z obszaru o wyższym stężeniu do jednego o niższym stężeniu. Dżdżownica potrzebuje tlenu, aby jego komórki mogły funkcjonować, ale jego komórki zawsze zużywają ten tlen, więc poziom tlenu, którym dana dżdżownica ma w swoim ciele, jest zawsze niższy niż na zewnątrz. Dzięki temu poziom tlenu w robaku jest utrzymywany w zdrowym zakresie.
Dżdżownica musi pozostać wilgotna, aby jej ciało mogło wchłonąć tlen i uwolnić dwutlenek węgla. Jeśli śluz na ciele robaka wyschnie, co może się zdarzyć, jeśli robak będzie wystawiony na działanie słońca zbyt długo, nie będzie mógł oddychać.
