Niektóre przykłady koelenteratów obejmują meduzy, zawilce i koralowce. Historycznie naukowcy używali terminu "coelenterate", który odnosi się do ciał zwierząt przypominających wnęki, w celu zidentyfikowania tego typu, zwanego obecnie cnidaria. Wszystkie coelenteraty są wodne, a podczas gdy większość z nich jest pochodzenia morskiego, kilka linii rodowych zamieszkuje świeżą wodę.
Wszystkie coelenteraty mają małe struktury, skomplikowane technicznie wydzieliny wytwarzane przez aparat Golgiego, zwane nematocystami lub cnidas. Wyrzucają one małe kanaliki, gdy są odpowiednio stymulowane, na przykład w przypadku kontaktu z drapieżnikiem lub ofiarą. Niektóre nematocysty dostarczają jad, podczas gdy inne usidlają podżegające zwierzę w długich, lepkich niciach. Motyle meduzy, na przykład, dostarczają paraliżującą neurotoksynę, gdy są dotykane przez ryby. Gdy tylko obezwładni swoją zdobycz, meduza może pochłonąć posiłek. Podczas gdy wszyscy coelenteratowie są mięsożerni, stosunkowo niewiele poluje na zdobycz. Większość osiłków, zwłaszcza koralowców i ukwiałów, to organizmy siedzące, które czekają na zdobycz przez mackę.
Niektóre koelenteraty są niebezpieczne dla ludzi. Na przykład koral z ogniem powoduje swędzącą wysypkę skórną u tych, którzy jej dotykają. Portugalskie manoje wojenne to organizmy kolonialne zwane siphonoforami, składające się z czterech różnych typów koelenteratów; dotykanie ich macek wywołuje bolesne, ale rzadko zagrażające życiu użądlenie. Jeden szczególnie niebezpieczny gatunek, meduza, produkuje bolesny i często śmiertelny jad, który w ciągu ostatnich 50 lat zabił więcej ludzi niż rekinów, jak podaje Huffington Post.
