Węże dostosowują się do swojego środowiska na wiele sposobów, w tym do dłuższego czasu, polegając na swoim węchu, a nie na wzroku lub przyjmując kolorystykę przypominającą bardziej jadowite węże. Węże również adaptują fizyczne cechy, które pozwalają im szybko przejść przez swój naturalny nawyk. Niektóre adaptacje węża odbyły się stosunkowo wcześnie w ewolucji węża, ale nadal mają miejsce inne adaptacje.
Jedną z najbardziej przydatnych umiejętności węża jest umiejętność wąchania językiem. Polegając na rozwidlonym języku, wąż może z łatwością określić, w którym kierunku znajduje się ich ofiara. Ta adaptacja umożliwiła węże polowanie podczas zmierzchu i świtu, gdy widoczność jest niska.
W Australii obecność nierodzimej toksycznej ropuchy zmusiła wiele węży do przystosowania się. W odpowiedzi na to stworzenie wiele australijskich węży wydłużyło się. Zdaniem naukowców, dodatkowa długość daje wężom możliwość trawienia tego węża, nie będąc dotkniętym trucizną.
Węże, które jedzą dużą zdobycz, mają przystosowane szczęki, które pozwalają im to zrobić. Aby umożliwić otwarcie szczęki tak szeroko, jak to możliwe, jest ona połączona tylko z czaszką węża za pomocą małego więzadła. Gdy ofiara jest już w środku, wąż tworzy dodatkowy pokój do połykania, przesuwając rurkę oddechową, co jest kolejną przydatną adaptacją.
