Galia ma 39 neutronów, co określa się przez odjęcie jej liczby atomowej (31) od jej masy atomowej (70). Ma również 31 elektronów i 31 protonów. Trzy elektrony galu znajdują się w jego najbardziej zewnętrznej skorupie i mogą zostać zgubione lub udostępnione.
Galia została po raz pierwszy wyizolowana w 1875 r. przez Paula-Emila Lecoqa de Boisbaudrana, chociaż jego istnienie po raz pierwszy zasugerował Dmitrij Mendelejew. Nazwa pochodzi od nazwy Gallia, która jest łacińską nazwą Francji. Galu jest metalem, który może topić się na poziomach zbliżonych do temperatury pokojowej. Jest używany jako urządzenie pomiarowe w termometrach wysokotemperaturowych. Galu używa się również do produkcji półprzewodników.
