Nikiel jest wydobywany z rud poprzez proces Monda, w którym tlenki niklu są oczyszczane wielostopniowo czystym metalem. Jest on umieszczony z wodorem i tlenkiem węgla w temperaturze 122 stopni Fahrenheita, który przekształca się w celu niszczenia niklu. Ten zanieczyszczony nikiel reaguje następnie z tlenkiem węgla, stając się niklowym tetrakarbonylem. Następnie jest on podgrzewany do 446 stopni Fahrenheita, który uwalnia gazowy tlenek węgla i pozostawia czysty metaliczny nikiel.
Stosunkowo czyste monety wykonane z niklu były używane już w Chinach w 235 rpne, ale po raz pierwszy udokumentowano je jako unikalny metal po wydobyciu w 1751 r. Początkowo uważano go za bezwartościowy, ale wkrótce odkryto wiele jego zastosowań. Nikiel jest bardzo przydatnym metalem do wytwarzania stopów, dodając wytrzymałości, twardości i odporności na korozję. Jest stosowany w srebrze i jest kluczowym składnikiem stali nierdzewnej, jednego z najczęściej używanych stopów.
Podczas gdy nikiel występuje naturalnie jako czysty metal w postaci kryształów sześciennych, zwykle wydobywa się go z mieszanych rud. Jako czysty metal, jest plastyczny i ciągliwy oraz ma umiarkowane przewodnictwo cieplne i elektryczne. Nikiel jest również metalem magnetycznym poniżej 653 stopni Fahrenheita. Jest nieco reaktywny z rozcieńczonymi kwasami azotowymi, solnymi i siarkowymi.
