Starożytne indyjskie domy były prostokątne, zbudowane z cegieł błotnych, drewna i trzcin z drzwiami i oknami wykonanymi z drewna. Podłogi były albo zapchanym brudem, pokryte czystym piaskiem albo otynkowane, albo czasem wybrukowane cegły.
Domy w starożytnych Indiach zostały zaprojektowane w celu ułatwienia wspólnego życia. Domy zazwyczaj miały odsłonięte boki, które otwierały się na duży dziedziniec otoczony kilkoma domami. Dziedziniec reprezentował wspólny obszar, z którego mogą korzystać mieszkańcy wszystkich otaczających go domów.
Starożytna cywilizacja indiańska utrzymywała skomplikowane regulacje prawne regulujące budowę. Wyższe osoby kastowe mogły mieć domy, które miały wiele historii, podczas gdy osoby niższej kasty miały małe domy jednopiętrowe.
